Gelenek ve Osmanlı Hanedanına Yazılan Dört Modern Mersiye
(Tradition and Four Modern Mersiye (Dirge) Written to the Ottoman Dynasty
)
|
Yazar
|
:
murat öztürk
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2018
|
|
Sayı |
:
21
|
|
Sayfa |
:
629-656
|
Özet
Mersiye, klasik Türk şiirinde ölenin ardından duyulan üzüntünün
dile getirildiği nazım türüdür. Bu nazım türü edebiyat
tarihimizde en çok sultanlara ve şehzadelere yazılmıştır. Bu
şiirlerde bir yandan ölümden kaynaklanan acılar dile getirilip
feleğe sitem edilir, diğer yandan ölenlerin olumlu vasıfları
anlatılırdı. Bu çalışmada biri -genelde devrik sultanlara ancak
göndermelerinden ötürü- II. Osman’a, dördü şehzade (Şehzade
Cem, Şehzade Mustafa, Şehzade Cihangir ve Şehzade Bayezid),
hanedandan beş kişiye yazılan son çağın dört şairinin (Muhsin
Macit, Ahmet Efe, Bülent Ecevit ve Ali Ural) modern mersiyeleri,
mersiye geleneğinin devamı açısından ele alınacaktır.
Hanedandan dört isim de trajik şekilde can vermiş, ecelleriyle
ölmemişlerdir. Dördü de şair olan bu sultan ve şehzade şairlerin
trajik ölümleriyle ilgili kısa tarihi bilgiler bağlamında haklarında
yazılan diğer şiirlere, geleneksel mersiyelere ve kendi
şiirlerinden örneklere de yer verilecektir. Böylelikle hem klasik
şiirin modern şiir üzerindeki etkisine kısaca değinilecek hem de
gelenekten yararlanan şairlerin şiirleri üzerinden mersiye
türünün gelenekten moderne evrilen özelliği üzerinde durulacaktır.
Ele aldığımız şairlerin hanedandan isimlerin yaşanan
trajedilerine yönelik şiirleri ve telmihleri de aynı bağlamda
dikkate sunulacaktır.
Anahtar Kelimeler
Mersiye, gelenek, Cem Sultan, Şehzade Mustafa, Şehzade Bayezid, Genç Osman.
Abstract
Mersiye is the type of poem in which the sadness after
the death of the classical Turkish poetry is expressed. This
type of poetry is mostly written in sultans and princes in
our literary history. In these poems, on the one hand, the
anguish caused by death was expressed and explained to
the forehead, while the positive qualities of the deceased
were explained. In this study, one of the four princes of the
last century (Muhsin Macit, Ahmet Efe, Bülent), who
wrote to the overturned sultans (because of their sentences
- Sultan II Osman), four princes (Prince Cem, Prince
Mustafa, Prince Cihangir and Prince Bayezid) Ecevit and
Ali Ural) will be discussed in terms of the continuation of
the tradition of mersiye. The four names of the dynasty
were tragically dead, and they did not die with their ego.
Other poems written in their rights in the context of short
historical information about the tragic deaths of these
sultans and prince poets who are also poets will be given
examples of traditional mercies and their own poems.
Thus, both the influence of the tradition of classical poetry
on modern poetry will be briefly mentioned, and the feature
of the poetry of traditional poetry will evolve from the
tradition to the moderne. The poems and tallies of the poets
we dealt with will be given in the same context to the living
tragedies of the dynastic names.
Keywords
MMersiye (dirge), tradation, Cem Sultan, Shehzade Mustafa, Shehzade Bayezid, Gench Osman.