Summary
Yozgatlı Fennî Divanı’ndaki Farsça Şiirler
Klasik Türk edebiyatı şairlerinin divanlarına bakıldığında az
da olsa Arapça ve Farsça manzumelerin yer aldığı
görülmektedir. Bu şahsiyetlerden biri de Klasik Türk şiirinin
XIX. yüzyıl şairi Fennî’dir. 1850 doğumlu olan Mehmed Said
Fennî, aslen Yozgatlıdır. Yaşamı boyunca değişik görevlerde
bulunan şair 1918 yılında Ankara’da vefat etmiştir. Küçük
yaşlarda aldığı eğitim yanında şiir sanatını çok geliştirmiş ve
klasik dönem divan şairleriyle boy ölçüşecek düzeyde şiirler
kaleme almıştır. Fennî’nin Bâkî, Fuzûlî, Nâbî ve Nedîm gibi
zirve şairlerin şiirlerine yazdığı tahmisler ve nazireler onun
klasik Türk şiirindeki yetkinliğinin bir göstergesidir. Farsça ve
Arapçaya o dillerde eser verecek kadar hâkim olan Fennî, klasik
Türk şiirinin son dönem şairlerindendir. Yaşadığı dönemden
günümüze kadar sadece şairliğiyle değil aynı zamanda hattatlık
ve hakkaklığı ile de dikkat çekmiş bir sanat adamıdır. Türkçe
şiirlerinde olduğu gibi Farsça şiirlerinde de aşk ve aşkın
hallerinden, sevgilinin güzellik unsurlarından, varlık ve
olayların anlamlandırılması gibi konulardan bahsetmiştir.
Ayrıca şiirlerinde bazı mefhumları dinî ve tasavvufî muhteva
yönden değerlendirdiği görülmektedir. Şairin Divanı’ndaki
Farsça şiirleri; bir tahmis, bir nazm ve üç gazel nazım şekliyle
yazılmış manzumelerden oluşmaktadır.
Keywords
Klasik Türk şiiri, Yozgatlı Fennî, Farsça, şiirler, Tercüme.