Summary
16. Asır Şairlerinden Lutfî’nin Manzum Kırk Hadisi
Önce Arap edebiyatında, ardından Fars ve Türk edebiyatında
görülmeye başlanan kırk hadislerin dinî türler içinde
önemli bir yeri vardır. Hz. Muhammed’in “Ümmetim için
din emirlerine dair kırk hadis ezberleyeni, Allah kıyamet
günü fakih ve âlim olarak diriltir.” hadisi bu tür eserlerin
hazırlanmasında temel hareket noktası olmuştur. Türk şairleri
kırk hadislere çokça rağbet göstermişler ve 14. asırdan
itibaren gerek mensur gerekse manzum ya da karışık olarak
edebî yanı kuvvetli dikkate değer örnekler vermişlerdir.
Nevâyî, Fuzûlî, Nev’î, Latîfî, Hakânî, Nâbî gibi Türk edebiyatının
önde gelen birçok müellifi kırk hadis tertip etmişlerdir.
Kırk hadisler üzerine kitap veya makale boyutunda şimdiye
kadar bazı çalışmalar yapılmış, türe ait örnekler gün
yüzüne çıkarılmış ve yeni keşiflerle kırk hadis literatürü
oldukça zenginleşmiştir. Bu yazıda üzerinde durulacak olan
Lutfî’ye ait kırk hadis de daha önceden varlığı bilinmeyen
eserlerdendir. 16. asırda yaşadığı bilinen Lutfî’nin 59 beyit
ve ikişer beyitli 40 kıtadan oluşan eseri, yapısı itibarıyla tam
anlamıyla klasik bir eserdir. Çalışmada kırk hadislerle ilgili
kısa bir girişten sonra Lutfî’nin kimliği üzerinde durulacak,
ardından söz konusu kırk hadis tanıtılıp metni verilecektir.
Keywords
Kırk hadis, şiir, kıta, Lutfî, 16. asır.