Summary
Süheyl ü Nevbahâr’da Kafiye Tasarrufları (2)
Süheyl ü Nevbahâr, 14. yüzyılda Mesud bin Ahmed tarafından
Farsçadan Türkçeye aktarılmış, Eski Anadolu
Türkçesinin önemli bir metnidir. Hacimli bir eser olması,
dönemin dilini yansıtması, zengin kelime dağarcığına sahip
olması gibi özellikleri bu mesneviyi değerli kılmaktadır. Bu
tür metinler dilin söz varlığına tanıklık eder. Bu metinlerde
dilin tarihte bıraktığı ögeleri, dil içi gelişimin nasıl
sürdüğünü tespit etmek mümkündür. Yine tarihî metinler
sayesinde dilin kelimelerini yapı bakımından açıklamak ve
üzerinde etimoloji çalışmaları yapmak mümkün olabilir.
İşte tarihî metinler bu nedenle Türk Dili ve Edebiyatı
araştırmacıları açısından hep incelenmeye ve araştırılmaya
değer görülmüştür.
Metinlerde görülebilecek bir başka konu ise yazılı
eserlerin şekil özellikleridir. Manzum veya mensur edebi
metinlerin yapısını, ahenk ve üslup özelliklerini metinlerde
görüp incelemek mümkündür. Ayrıca edebî eserlerde
geleneğin nasıl sürdürüldüğünü, hangi konulara önem
verildiğini tespit etmek de mümkündür. İşte bu makalede
Süheyl ü Nevbahâr metni üzerinde hazırlamakta olduğumuz
çalışma sürerken tespit ettiğimiz kafiye tasarrufları
konusu üzerinde yeniden ve daha ayrıntılı örneklerle
durulmaktadır. Bu örneklerin tarihî metin okumaları için
önemli bir anahtar teşkil ettiğini de ayrıca belirtmek gerekiyor.
Keywords
Mesut Bin Ahmed, Süheyl ü Nevbahâr, kafiye tasarrufları.