Summary
Fuzûlî’nin Rûh-nâme’sinin Bilinmeyen Bir Tercümesi Sadrî-i Vânî’nin Behcetü’lİrfân’ı
Fuzûlî’nin Sıhhat u Maraz veya Hüsn ü Aşk ismiyle de
anılan Rûh-nâme’si insan ruhunun bedene yerleştikten sonra
yaşaması muhtemel olan maddî ve manevî süreçleri sembolik
tarzda ele alan Farsça mensûr bir eserdir. Rûh-nâme’nin şu ana
kadar Osmanlı döneminde Mustafâ el-Bağdâdî’ye ve Mehmed
Lebîb Efendi’ye ait olan iki tercümesi biliniyordu. Eserin
Cumhuriyet döneminde de Abdülbaki Gölpınarlı ve Hüseyin
Ayan tarafından yapılan iki tercümesi bulunmaktadır. Bu
çalışmada ise Berlin Devlet Kütüphanesi Doğu El Yazmaları
Koleksiyonu’nda Ms. Or. Oct. 1623 numarasıyla kayıtlı olan
başka bir tercümesi hakkında bilgi verilecektir. Daha önce
hakkında bilgi bulunmayan bu tercüme Sadrî-i Vânî isimli
birine ait olup tercümeye Behcetü’l-İrfân fî Ahvâli’l-Ebdân ismi
verilmiştir. Ne zaman yazıldığını bilmediğimiz eserin
elimizdeki bu tek nüshası, 4 Receb 1293/26 Temmuz 1876
yılında istinsah edilmiştir. Fuzûlî’nin Rûh-nâme’sini Mustafâ
el-Bağdâdî ve Mehmed Lebîb Efendi’ye göre daha sade bir dille
tercüme eden Sadrî Vânî hakkında kaynaklarda herhangi bir
bilgiye rastlanmamıştır. Çalışmamızda Fuzûlî’nin Rûhnâme’si
ile tercümelerine kısaca değinildikten sonra bu
tercümenin diliçi çevirisi ve çeviriyazılı metni sunulacaktır.
Keywords
Rûh-nâme, Sıhhat u Maraz, Hüsn ü Aşk, Sadrî-i Vânî, Behcetü’l-İrfân.